Vrijdag 1 september wat onwennig gestart met het 4e jaar op de afdeling “Keramiek’ van de Academie te Arendonk. De weg er naar toe was met wat omwegen i.v.m. de reeds lang durende reconstructie werkzaamheden aan de doorgaande weg. Via de mail en een Sms-bericht waren we vroegtijdig op de hoogte gesteld van de goed aangeduide omleiding.
Het was goed om alle bekenden van het voorgaande academie jaar weer terug te zien; Nelleke, Ingrid, Angel, Karim, Lieve en Isolde. Helaas was, zoals er wacht Constance afgehaakt. Harry was nog steeds herstellende van de Covic-malaise en derhalve ook niet in staat om met hernieuwde energie aan zijn onderbroken 4e jaar te beginnen.

Tsja hoe nu verder? Omdat ik toch een grotere gipsen mal wilde maken voor het gieten van dunne platen ben ik daar alvast aan begonnen. Zo’n eerste dag hadden de docenten Leentje en Pascal hun handen vol aan een 8-tal eerstejaars.

Een week later hebben zowel Leentje als Pascal samen gezeten met Nelleke en mij en gevraagd wat onze plannen waren. Zij raadden mij af om in eerste instantie bezig te gaan met de mechanismen die ik wil gebruiken bij mijn ontwerpen, maar gaven het advies eerst te beginnen met een onderzoek naar mogelijkheden voor mijn ontwerpen en dit te realiseren aan de hand van schetsen en collages.
Pascal bevroeg mij naar mijn beweegredenen; wat wilde met mijn ontwerpen bereiken.
mijn antwoord daarop was: “verwondering en humor”. Daar moest ik het dan ook bij houden adviseerde zij mij.
Op internet las ik m.b.t. “Verwondering” een bericht over een zekere Hoogleraar Ab Dijksteehuis die schrijft over verwondering in zijn boek ‘Wie (niet) reist is gek’ het volgende: “De anatomie van verwondering: 1 Schrik, 2 Verbazing, 3 opgetogenheid.
OK, dan, we gaan het beleven in aanloop naar het 5e jaar.

In het verleden heb ik al eens een eenvoudig mechanisme gemaakt, waarbij een politieagent een revolver trekt waarbij de boef zijn handen in de lucht steekt.

Ik ben begonnen om de “Running men” van Peter Markey in hout na te bouwen.
Dat is maar ten dele gelukt.
Geconstateerd dat ik met betrekking tot het mechanisme veel nauwkeuriger moet gaan werken. Dezelfde onderdelen dienen exact dezelfde afmetingen te hebben, wat ook geldt voor plaats van de diverse boorgaten wil alles soepeltjes draaien.

Het academiejaar 2022 – 2023 zit er alweer een drietal weken op.
Deze periode is voorbij gevlogen! De laatste drie weken zijn altijd weer hectisch.
De de vijfde-jaars studenten en de studenten van specialisatie vragen de nodige aandacht van de docenten. De eindevaluaties van alle studenten van het eerste jaar tot en het zevende jaar dienen uitgeschreven te worden.

Zelf moest ik proberen mijn eigen werkstukken af te krijgen. Dan komt het voor, dat door het vele gebruik in korte tijd, grondstoffen en glazuren niet meer voorradig zijn.
Met als gevolg dat je genoodzaakt bent om deze zelf in huis te halen.
Op zich geen probleem, maar dan had ik ook nog eens de pech dat mijn bestelling ergens is zoekgeraakt. Een hoop gedoe en weer twee weken verder voordat ik dan uiteindelijk alles in huis had om mijn werkstukken af te krijgen.
Omdat er in die periodes de ovens op de academie bijna non-stop gestookt worden, zowel voor de keramiekafdeling, maar dan ook nog een voor het jeugdatelier en de afdeling beeldhouwen, was het afwachten of mijn werkstukken ook gebakken werden..
Ondanks alle drukte is dat zo goed als helemaal gelukt.

De laatste twee theepotten zijn weliswaar gedecoreerd met een onderglazuur, maar moet nog wel voorzien worden van een mat transparant glazuur.
Over het eindresultaat ben ik best wel tevreden.

[ngg src=”galleries” ids=”25″ display=”basic_thumbnail”]

Het tweede ontwerp ben ik gaan beschilderen met onderglazuur van Amaco.
Jammer genoeg ontbrak het hardblauwe glazuur V386 op de academie. Dat is weliswaar besteld, maar de vraag is of ik a.s. vrijdag daar al over kan beschikken.
Dus de beschildering van de hoofdvorm laat nog even op zich wachten.

De mal om theezakjes af te gieten was mislukt! Te gehaast gewerkt om die te realiseren.
Dus ben ik maar gebruikte en ongebruikte theezakjes enkele keren in de gietklei gaan dopen. Op advies van de docente Leentje, inclusief met papieren labeltje en touwtje.
De van gietklei voorziene theezakjes op een proefplaat van gietklei geplaatst, die inclusief voorzien was een krimp indicatielijn van 10 cm.
Dit bleek na een biscuit bak van 900°C perfect te zijn gelukt!

De derde theepot wil ik eerst spuiten met hetzelfde wit matte glazuur als dat van het eerste ontwerp om daarna te voorzien van gekleurde transfers.
Maar voordat ik het palet aan transferkleuren kan gaan toepassen zal ik kleurproeven moeten maken. Hiervoor heb ik dus een aantal tegels van circa 16,5 x 16,5 cm gemaakt die ik met behulp van een mal met gietklei heb gemaakt en thuis bisquit – 900 °C gebakken.
Ook die zal ik eerst met het wit matte glazuur moeten voorzien (spuiten)

Opdracht 3d – Afdeling keramiek

Na de Paasvakantie aan de slag gegaan met het maken van de mal voor de tegel om daarna te beginnen met het decoreren van de theepotten.
Het eerste theepot ontwerp, wat ik reeds voor de paasvakantie voorzien had van een mat wit glazuur ((P2033 van Colpaert-van Leemputten, België + 30% Kaolien – 1050°C), inmiddels beplakt met de zwarte transfers. ( foto volgt)
Thuis in mijn eigen oven gebakken tot 850°C. Het resultaat was niet om naar huis te schrijven. De diverse lijnen van de afbeeldingen waren onderbroken.
Dus zal ik dezelfde transfers over de slechte afbeeldingen moeten aanbrengen en opnieuw afbakken: een lastig karweitje!
Thuis, tussen de bedrijven door de gemaakte mal voor de tegels laten drogen en begonnen met het gieten van enkele tegels.